-
1 zd|jąć
pf — zd|ejmować impf (zdejmę, zdjęła, zdjęli — zdejmuję) vt 1. (wziąć) to take [książkę, szklankę]; (usunąć) to remove [folię, osłonę]- zdjąć coś z półki to take sth off a shelf- zdjąć kogoś z drzewa to get sb down from a tree- zdjąć nogi z krzesła/ze stołu to get a. take one’s feet off a chair/table- zdjąć skórkę z banana to remove the skin from a banana- zdjąć skórkę z pomidora to skin a tomato- zdjąć komuś gips z ręki to remove the plaster from a. take the plaster off sb’s hand- dzisiaj zdejmują mi gips I’m having the plaster removed a. taken off today- zdjąć komuś szwy to remove sb’s stitches- nie zdejmował z niej wzroku he never took his eyes off her2. (z siebie) to take [sth] off, to take off [płaszcz, buty, kapelusz]- zdjąć mundur przen. to leave the army- zdjąć sutannę przen. to leave the church, to abandon the cloth3. (uwolnić) to take [sth] off [obowiązek, odpowiedzialność]- zdjąć z kogoś ciężar to take a burden off sb- zdjąć z kogoś winę to free sb from guilt- zdjąć z kogoś podejrzenie to clear sb of suspicion4. (unieważnić) to lift [ograniczenia, zakaz]- zdjąć punkt z porządku obrad to remove an item from the agenda- zdjąć sztukę z afisza to take off a play- zdjąć artykuł/wywiad [cenzura, cenzor] to ban an article/interview5. (odwołać) to remove [osobę]- zdjąć kogoś ze stanowiska to remove sb from their position- zdjąć warty to call off the sentries6. książk. (opanować) [strach, niepokój] to overcome [osobę]- zdjął go smutek he was overcome by sadness- uciekł, zdjęty przerażeniem he ran away, overcome by fear7. pot. (zrobić zdjęcie) to take a picture of [osobę, przedmiot]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zd|jąć
См. также в других словарях:
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
zedrzeć — dk XI, zedrzećdrę, zedrzećdrzesz, zedrzećdrzyj, zdarł, zdarty, zdarłszy zdzierać ndk I, zedrzećam, zedrzećasz, zedrzećają, zedrzećaj, zedrzećał, zedrzećany 1. «ciągnąc, szarpiąc, odrywając zdjąć zewnętrzną warstwę, usunąć osłonę czegoś; zsunąć,… … Słownik języka polskiego
złupić — dk VIa, złupićpię, złupićpisz, złup, złupićpił, złupićpiony 1. książk. «ograbić, obrabować doszczętnie» Banda złupiła wieś. 2. daw. «zdjąć, ściągnąć, zedrzeć z czegoś zewnętrzną warstwę (np. skórę ze zwierzęcia, łupinę z owocu, korę z drzewa)»… … Słownik języka polskiego
zerwać — dk IX, zerwaćrwę, zerwaćrwiesz, zerwaćrwij, zerwaćrwał, zerwaćrwany zrywać ndk I, zerwaćam, zerwaćasz, zerwaćają, zerwaćaj, zerwaćał, zerwaćany 1. «ciągnąc, szarpiąc odłączyć, oderwać coś od czegoś; zdjąć coś gwałtownie; zedrzeć» Zrywać kwiaty.… … Słownik języka polskiego
